Even voorstellen: vrijwilliger Sandra

Ik ben Sandra van Dam, 44 jaar, getrouwd met Fabian en moeder van twee zoons van 16 en 13 jaar oud.
Ik werk al twintig jaar bij een bedrijf wat lassystemen maakt voor de automobielindustrie. Ik doe daar de secretariële en financiële werkzaamheden.

Toen de jongens wat ouder werden, kreeg ik wat meer tijd voor mezelf. Het leek me leuk om naast mijn werk ook vrijwilligerswerk te gaan doen. Daarom ben ik in 2018 begonnen als vrijwilliger voor de Hondenvereniging. Ik doe de cursusadministratie; ik schrijf nieuwe leden in, deel alle cursisten in voor de betreffende cursussen en probeer daarbij rekening te houden met de wensen van de mensen.  Er komen soms heel veel aanmeldingen tegelijk binnen, bijvoorbeeld na afloop van een cursus. Het is dan een hele puzzel met de trainers om iedereen een plekje te kunnen geven. Maar dat maakt het ook leuk en uitdagend!

Wij hebben zelf ook een hond. Een boxer, Kinta, van twee jaar. Zij is alweer onze derde boxer. Waarom we telkens weer voor een boxer kiezen? Ze zijn zo clownesk en onstuimig en tegelijk zo lief en aanhankelijk. Wij zeggen dan ook: eens een boxer altijd een boxer. Het gekste wat Kinta doet? Heb je even..? Ik zal één ding noemen. Kinta is net Houdini. Welk anti ontspanningstuig of -riem we ook proberen, als ze wil, weet ze altijd los te komen!

Met Kinta heb ik de puppy-, jonge hond- en pubercursus gedaan. Bij de cursussen was ze zo blij en gauw afgeleid door alle andere honden dat ze niet deed wat gevraagd werd. Maar als we dan thuis kwamen, volgde ze wel de commando’s op die we geleerd hadden. Ze heeft er gelukkig dus wel veel van geleerd.